Felietony

Jest listopad, więc najwyższy czas, żeby popaść w jesienną chandrę i wziąć się całkiem na serio za narzekanie. Ostatnio, co prawda, nie najlepiej mi to wychodzi, ale od czego są znajomi, nieznajomi i internety. Nie musiałam długo szukać. Tematy same się pchały drzwiami i oknami, a nawet kominem.

14 października jak Polska długa i szeroka świętowano Dzień Edukacji Narodowej. I oczywiście zewsząd dało się słyszeć same superlatywy o zawodzie nauczyciela, bo przecież życie pedagoga to niewątpliwie raj na ziemi.

Adaś miał trzy lata, Romuald był zegarmistrzem, Marianna była kochaną mamą i babcią, Filomena została Sierpczanką Roku, Stanisław był żołnierzem Armii Krajowej... Kolejne imiona i nazwiska. Urodzili się, żyli, a teraz „uporczywie ich nie ma”.

Ostatnio przyszło mi trochę postać w korku. Remonty na sierpeckich ulicach weszły w fazę, kiedy trzeba blokować częściowo ruch. Stałam więc posłusznie w długiej kolejce samochodów, zastanawiając się, skąd się ich tyle wzięło.

Kocham czytać. To słowo o miłości nie jest przypadkowe, nie jest też synonimem słowa „lubię”. Kocham czytać. Odczuwam swego rodzaju niepokój, gdy pakując się na wyjazd, wkładam do walizki książki i zastanawiam się, czy na pewno nie wzięłam ich za mało. To nic, że mogę czytać na komputerze czy telefonie – muszę mieć w pobliżu fizyczną książkę.

Kiedy pisałam ten felieton, temperatura przekraczała trzydzieści stopni Celsjusza. Jakby tego było mało, klimatyzator, zamiast chłodzić, postanowił, że potrzebuję dużo więcej ciepła i przeszedł w tryb grzania. Mam wrażenie, że dwóch hobbitów, czyli Frodo Baggins i Samwise Gamgee, za chwilę otworzą drzwi, ewentualnie zrobią dziurę w dachu i wrzucą Jedyny Pierścień, by uległ on unicestwieniu w płomieniach gorąca, które panuje na moim poddaszu.

„Nie jest dobrze” — tym oto stwierdzeniem powitał mnie jeden ze znajomych małolatów, gdy zawitałam do domu jego rodziców. Przez myśl przemknęło mi kilka pomysłów, dlaczego może nie być dobrze: wojna w Ukrainie, wysoka inflacja, zmiany klimatyczne, tłumy turystów na Helu, pijany kierowca, który na sierpeckim parkingu uszkodził trzy auta, dwie przegrane Kasztelana w piątej lidze, zakończenie Kasztelańskiego Festiwalu Smaków.

Trudno żegnać osoby, które mocno odcisnęły swój ślad w naszym życiu. Zawsze zostaje dużo pytań, na które nie uzyskamy już odpowiedzi. W tym roku odeszło wielu, zbyt wielu ludzi, którzy dużo znaczyli dla sierpeckiej społeczności. Chuck Palahniuk napisał: „Wszyscy umrzemy. Celem nie jest żyć wiecznie, celem jest stworzyć coś, co będzie żyło”.

W zamierzchłych czasach, kiedy latem duże miasta wyludniały się, życie kulturalne, społeczne i polityczne zanikało. Dziennikarze w poszukiwaniu tematów ruszali na prowincję, a tam odkrywali tajemnicze kręgi w zbożu, czy brak sznurka do snopowiązałek. Żeby zapełnić szpalty gazet, podawano też ceny warzyw i owoców. Stąd wzięła się nazwa sezon ogórkowy czyli czasu, kiedy aktywność zamierała.

W tym roku postanowiłam całkiem oficjalnie i głośno obchodzić „okrągłą” pięćdziesiątą pierwszą rocznicę przyjścia na świat. Tych, którzy ciut dziwnie na mnie patrzyli, jak mówiłam, że to okrągła rocznica, odsyłałam do obejrzenia „Misia” Stanisława Barei.

Ostatnio spędziłam trochę czasu w Warszawie. Miałam możliwość pospacerować po tych wszystkich zakątkach, które lubię, pozwiedzać na spokojnie kilka muzeów, posiedzieć w świątyniach, czy przejść się pomiędzy starymi nagrobkami na Powązkach. Pogoda była piękna, więc odwiedziłam też Łazienki Królewskie. Zwykle wystarczał mi spacer wśród drzew, podziwianie Pałacu na Wyspie, czy też przyglądanie się skrzeczącym pawiom.

Zdarzyło mi się stanąć oko w oko z pięciolatką. Wszyscy mnie przestrzegali przed tą znajomością. Uczciwie dawali do zrozumienia, że powinnam się bać, talizmanami się obłożyć, bo mała jak nic jakieś tajemne siły posiada i dorośli są bez szans. Podobno nawet jej rodzice przed nią respekt czują. Smarkula zamiast gapić się w ekran, postanowiła badać świat i dochodziła do zadziwiających wniosków.

Ten komentarz piszę pod presją grupy, z którą od kilku miesięcy ćwiczę. Jakoś nieopatrznie mi się wyrwało, że to zrobię i teraz nie mam już wyjścia. Grupa Bądź fit powstała we wrześniu ubiegłego roku. Założeniem było, żeby zmobilizować osoby, które unikają aktywności fizycznej na równi z tym, jak diabeł unika święconej wody.

Bezkrólewie po łacinie nazywane jest interregnum. To taki okres między śmiercią lub abdykacją króla a wstąpieniem na tron jego następcy. Polska szlachta starała się zabezpieczyć przed jego skutkami, bo zdawała sobie sprawę, że w tym czasie łatwo nie będzie.

Od kataru rzekomo się nie umiera, ale kto w dzisiejszych czasach jeszcze wierzy w zapewnienia badaczy, naukowców i służby zdrowia. Zapewne prawdziwe wyniki badań zabierają im tajne służby.