Nigdy wcześniej dostęp do informacji nie był tak łatwy jak teraz. Wiedzę mamy na wyciągnięcie ręki. Wystarczy otworzyć odpowiednie okienko w telefonie, który w zasadzie cały czas trzymamy przy sobie, by dowiedzieć się, czym różni się kwark od leptona, kto zwyciężył w bitwie pod Kannami, dlaczego w naszym pożywieniu jest plastik.

Pomyślałam sobie, że zatem najwyższy czas spełnić jedno ze swoich marzeń, czyli spróbować jak to jest nic nie robić, ale tak kompletnie nic, poza oczywiście zaspakajaniem podstawowych czynności życiowych, typu oddychanie, jedzenie, polowanie na jedzenie (znaczy się wyprawa do sklepu po żywność), spanie. Eksperyment miał trwać całą dobę. Jak szaleć, to szaleć. Tak mi się przynajmniej wydawało.

Jest piękny letni wieczór. Temperatura spadła w końcu poniżej 30 stopni Celsjusza. Warto się wybrać na spacer. Bierzesz ze sobą ulubioną osobę i idziecie nad Sierpienicę. Nad rzeką jest jeszcze sympatyczniej. Powiewa lekki wiaterek. Kaczki pływają. Sielanka. Robisz pierwszy krok, drugi, trzeci. Rozmawiasz o niedawno zakończonym Kasztelańskim Festiwalu Smaków.

Jeden z moich znajomych uwielbia opowiadać o tym, jak chodzi na zakupy. Samego procesu zaopatrywania się w niezbędne do życia produkty nie lubi, ale dzielić się wrażeniami z tego, co zobaczył, usłyszał, ewentualnie poczuł, uwielbia. Jedna z jego opowieści brzmiała:

Uwielbiam ogórki w każdej postaci, a że moi znajomi doskonale zdają sobie sprawę z tej miłości, starają się dostarczać mi ciekawostki ich dotyczące. Dzięki temu dowiedziałam się m.in., że lubił je Juliusz Cezar, a Arystoteles sugerował, by żony karmiły nimi swoich mężów, by stali się bardziej namiętni. Ze względu na to, że zawierają askorbinazę, czyli enzym neutralizujący witaminę C, absolutnie nie należy ich jadać z pomidorami, które mają duże ilości owej witaminy. Po wielu latach ciekawostek, których bym nie słyszała, jest coraz mniej. Ostatnio jednak przyszło mi wzbogacić swoją wiedzę o to, w jaki sposób soli się ogórki.

Podobno są ludzie, którzy lubią wakacje. Ostatnio słyszałam, że jest ich nawet dość liczna grupa. Do żadnych opracowań naukowych związanych z tym tematem nie dotarłam. Może naukowcy, nawet ci amerykańscy, nie przeprowadzali jeszcze takowych badań, a może istnieje jakiś spisek, żeby utajnić owe dane, bo jakby się kosmici dowiedzieli, to jak nic kolejne tajemnicze koła w zbożu by powstały, a kto wie czy i więcej białych smug na niebie by się nie pojawiło. Poza tym wszyscy wiemy, że przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie może się zachwycać nieróbstwem, lenistwem, odpoczynkiem od codziennych obowiązków.

Kiedy człowiek staje się dorosły? Według prawa, jak skończy osiemnaście lat. Są tacy, którzy twierdzą, że jak zda maturę, pójdzie do pracy lub zacznie żyć na własny rachunek. Psycholog Robert Taibbi twierdzi, że dorosłym zostaje się wtedy, kiedy opanuje się osiem podstawowych umiejętności, czyli: panowania nad emocjami, umiejętności konfrontacji z innymi, przyznawania się do błędów, do tego dorośli są uczciwi, proszą o pomoc i wsparcie, są proaktywni, ustalają priorytety i wartości, a potem trzymają się ich. Pięknie brzmi. Nawet bardzo pięknie. Teraz rozumiem, dlaczego tak mało jest dorosłych na Ziemi.

„Bycie dzieckiem to nie jest wcale taka łatwa sprawa, szczególnie w dzisiejszych, ciężkich czasach” — przynajmniej tak twierdzi znajoma dziewięciolatka. Na początku sądziłam, że chodzi jej o pandemię i wojnę w Ukrainie. Błądzenie jest rzeczą ludzką, a próbowanie nadążyć za tokiem rozumowania małej dziewczynki wyczynem nie lada. Okazuje się, że owe „ciężkie” czasy to wina nas, dorosłych, a już szczególnie pokolenia lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych

Rzadko zdarza się, że w ciągu trzech tygodni możemy świętować aż tyle jubileuszy w naszym powiecie.

Bycie człowiekiem do najprostszych zadań nie należy, a Polakiem to chyba szczególnie. Już dawno temu nasi wieszczowie zauważyli, żeśmy narodem wybranym i cierpimy za miliony, oczywiście za całkowitą niewinność. Takie posłannictwo.

Wielkanoc zbliża się wielkimi krokami, a wraz z nią tradycyjne poszukiwania kurzu w miejscach, do których nikt normalny nie zagląda, ale na wszelki wypadek gdyby jednak cioteczna kuzynka szwagra brata teściowej wpadła i przegląd zrobiła, to wypada tam sprzątnąć.

Pewnego pięknego marcowego dnia była awaria na kolei. Pociągi miały koszmarne opóźnienia, część z nich odwołano. Tłumy ludzi utknęły na dworcach. Wśród owych „nieszczęśników” koczujących na peronach znalazłam się też ja. Konkretnie na peronie piątym na dworcu Gdańsk Główn

Wszystko zmieniło się 24 lutego. Rosyjska agresja na Ukrainę sprawiła, że nasz świat wywrócił się do góry nogami. Jeszcze trzy lata temu świat wydawał się należeć do nas. Główne nasze wybory polegały na tym, gdzie pojechać na wakacje, czy jaką sukienkę włożyć na karnawałowy bal. I przyszły lata dwudzieste XXI wieku. Pandemia, dyskusje na temat szczepionek, zmiany klimatyczne powodujące klęski żywiołowe, wojna na Ukrainie…

W sobotni poranek miałam zacząć składać kolejny numer Ekstra Sierpca Wiadomości Lokalne. Plany były niezwykle ambitne. Zasiadłam do komputera, włączam i… nic. Cisza. Żadnego denerwującego szumu uruchamiania urządzenia, światełko przy monitorze też nie mruga. Jak nic popsuło się. Wszem wiadomo przecież, że elektronika ma tendencje do awarii wtedy, kiedy jest najbardziej potrzebna.

Luty to podobno jeden z gorszych miesięcy w roku, bo już po jednych świętach, a jeszcze do drugich kawałek. Do tego zima trwa, i to w związku ze zmianami klimatycznymi jakaś taka dziwna.