Zawartość cukru w cukrze

Jeden z moich znajomych uwielbia opowiadać o tym, jak chodzi na zakupy. Samego procesu zaopatrywania się w niezbędne do życia produkty nie lubi, ale dzielić się wrażeniami z tego, co zobaczył, usłyszał, ewentualnie poczuł, uwielbia. Jedna z jego opowieści brzmiała:

„Idę tylko po cukier i mleko do kawy. Wchodzę do ogromnego sklepu. Wózka ani koszyka nie biorę, bo i po co. Cukier i mleko do kawy w rękach się zmieści. Oczywiście żadne z obu upragnionych przeze mnie artykułów nie znajduje się przy wejściu. Trzeba przejść przez cały sklep. Zanim jednak dotrę na miejsce, staję się posiadaczem wózka. Cudze produkty, staram się, żeby ich nie było dużo, wyjmuję i układam w ładny stosik, żeby delikwent, co nie pilnował kosza, miał łatwiej je znaleźć. Potem mogę już swój wóz wypełnić niezbędnymi, bardzo ważnymi produktami, które idąc wzdłuż kolejnych regałów, łapałem w ręce. Oddycham z ulgą, bo jednak ciężkie były i wędruję dalej, uparcie powtarzając sobie: cukier i mleko do kawy. W wózku ląduje kawa z promocji, trzy w cenie dwóch, mój ulubiony gatunek. Była też obniżka na szproty w oleju, musztardę turecką i kisiel żurawinowy. W oczy rzuciły mi się też wiertła, najlepsze do metalu. Żaden szajs, renomowana firma. W dodatku okazja. Co prawda nie używam, ale szwagier wujka żony marzy o takich, więc na prezent będzie jak znalazł. Na grilla mnie zaprosił dwa lata temu, to z pustymi rękoma przecież nie pójdę. Chlebem pachnie. Może by jakieś bułki kupić. Paryskie są. I jeszcze częstują serem brie, tym najlepszym w Polsce. Muszę go mieć. Mój żołądek się domaga. Głodny się robię, to dorzucam maślankę o smaku truskawkowym i dwa jogurty malinowe, co w promocji były. Patrzę z niedowierzaniem na pełen wózek i idę szybkim krokiem do kasy, ulegając po drodze jedynie okazyjnej cenie na ulubiony napój niskoprocentowy i kawałkowi arbuza. Jeszcze przy kasie dorzucam gumę do żucia i czekoladę. Płacę majątek. Po dotarciu do domu zastanawiam się nad sensem życia, pijąc gorzką kawę bez mleka”.

Gorzką kawę nauczył się pić, nawet polubił, przez co okazuje się niezwykle mile widzianym gościem, szczególnie w ostatnich dniach, które przywołują wspomnienia o jednej z kultowych polskich komedii. W owym filmie Wojciech Pokora przebrany w damskie ciuszki chodził od sklepu do sklepu, kupując cukier do celów badawczych. Przynajmniej tak twierdzi zleceniodawca tego zadania (w tej roli Mieczysław Czechowicz), który postanowił sprawdził zawartość cukru w cukrze. Wszystko wskazuje na to, że Polacy teraz postanowili gremialnie wziąć udział w tym eksperymencie i przemieszczają się od jednego sklepu spożywczego do drugiego w poszukiwaniach upragnionego produktu. No i znów mamy reglamentację. W niektórych dyskontach sprzedają maksymalnie 10 kg na klienta, w mniejszych sklepach można się zaopatrzyć jedynie w dwa kilogramy cukru. O ile oczywiście akurat się zdarzy, że jest. Z obłędem w oczach, jak uzależnieni odcięci od źródła swojego uzależnienia, biegamy od sklepu do sklepu. I chociaż wszyscy mówią, że to biała śmierć, powoduje otyłość i inne choroby, to bez cukru (obecnie przynajmniej 50 kg) nie wyobrażamy sobie życia. Powstały nawet ogłoszenia, w których niektórzy za niewielką opłatą są w stanie wypożyczyć torebkę owego produktu, aby można było przed sąsiadami się pochwalić oraz zostać obiektem zazdrości i pożądania.

Jakby co, to w sklepach są jeszcze dostępne preparaty przeciwko mrówkom. Warto się zapatrzyć dla ochrony zapasów cukru...