Kolejny rok mija

Sześć lat temu ukazał się pierwszy numer naszego dwutygodnika. Czas szybko zleciał. Niby tylko sześć lat, ale wiele zmieniło się wokół nas. Tematy, które wydawały się wieczne, niezatapialne wręcz, przestały istnieć lub powoli odchodzą w zapomnienie. Powstanie obwodnicy miasta było wałkowane przez tyle lat, że same artykuły prasowe zapełniłyby półki na niejednym regale. A dziś doskonale widać postępy prac przy jej budowie. To już ostatnie chwile, kiedy sierpecki dworzec będzie mógł posłużyć do nakręcenia kolejnego filmu, którego akcja rozgrywa się zaraz po wojnie. Pociągiem znów możemy pojechać nad morze. I w końcu doczekaliśmy się poczekalni dla pasażerów autobusów z prawdziwego zdarzenia. Powstały kilometry nowych dróg w miejscach, do których nie dało się, szczególnie podczas jesiennej słoty, czy wiosennej odwilży, dojść bez kaloszy. Są nowe place zabaw i siłownie zewnętrzne. Odnowiono budynek ratusza. Nawet pandemia koronawirusa odchodzi w zapomnienie. A na miejscu dawnych chaszczy naprzeciwko cmentarza stoi nowoczesna galeria handlowa.

Oczywiście nadal możemy na wiele narzekać. Dziur w jezdniach i chodnikach wciąż nie brakuje. Śmieci w lasach ciągle przybywa. Budynek przy placu Chopina coraz bardziej chyli się ku upadkowi. Pijani wsiadają za kierownice swoich pojazdów. Ludzie jacyś tacy bardziej wyobcowani. Zimno się zrobiło już w grudniu, śniegu za mało spadło. Wszystko tak potwornie podrożało, że już nie wiadomo za co żyć. Nowe dylematy się pojawiły. Pytania, na które trudno znaleźć odpowiedź: Czy powołają do wojska? Czy będzie u nas wojna? Czy ogrzewać mieszkanie, a może w babcinym futrze z norek siedzieć i okrywszy się kocem, w komórkę się wpatrywać? Czy jest szansa, żeby za cztery lata Polska w końcu została mistrzem świata w piłce nożnej? Chociaż to ostatnie pytanie to jednak nic nowego. W sumie pada po każdych mistrzostwach.

Jest też parę rzeczy, których istnienie przywraca wiarę w ludzi i świat. Taki Weekend Cudów, który po raz jedenasty dzieje się w wielu domach. Dzięki Szlachetnej Paczce ludzie się jednoczą, by pomagać i dać innym nadzieję. Albo tacy strażacy, dla których ważne było ratowanie psa. I młodzież, której chce się uczyć, zdobywać nowe umiejętności, walczyć o lepsze jutro.

Mamy szczęście, że udaje nam się zobaczyć i poznać tak wiele. Czy ktoś jeszcze nie tak dawno by pomyślał, że w Sierpcu będą otwierać z udziałem góralskiej kapeli lodowisko, Pomnik Katyński będzie podświetlony w barwach narodowych, powstanie sierpecka książka kucharska z przepisami, których używa się w wielu domach, że będzie można windą wjechać na drugie piętro biblioteki, a nasze miasto skończy 700 lat?

Rok powoli się kończy. Przed nami jeszcze święta Bożego Narodzenia. Tym, którzy wierzą i tym, którzy nie wierzą w narodzenie Boga, życzę, aby poczuli się szczęśliwi i znaleźli czas na rozróżnienie spraw ważnych od tych, bez których można się obejść. Niech koniec grudnia i początek nowego roku rozpoczną nowym, lepszym, pełnym nadziei rozdziałem w dziejach naszego regionu i nas samych. Dobrych świąt i szczęśliwego nowego roku.