Lekarz, który osiadł w Zawidzu

Historia doktora Ignacego Fijałkowskiego – wybitnego lekarza i naukowca, który ostatnie lata życia spędził w Zawidzu – to przykład, że także z małych miejscowości można pisać wielką historię.

Na postać doktora Fijałkowskiego zwrócił uwagę wójt gminy Zawidz Kamil Różański, przypominając jego sylwetkę na swoim profilu w mediach społecznościowych.

Ignacy Dominik Fijałkowski urodził się 13 lipca 1783 roku w Andrychowie. Studiował w Wiedniu, gdzie uzyskał tytuł doktora medycyny. Po powrocie do kraju rozpoczął pracę w warszawskim Szpitalu Św. Rocha, a w 1810 roku został mianowany naczelnym lekarzem 1. Dywizji Wojska Polskiego Księstwa Warszawskiego. Doświadczenia z tego okresu opisał w swojej pierwszej publikacji „Początki chirurgii” (Wrocław 1811), zawierającej klasyfikację ran, sposoby usuwania ciał obcych, opatrywania i leczenia rannych.

Przez kolejne lata był związany ze Szpitalem Dzieciątka Jezus w Warszawie, gdzie pełnił funkcję naczelnego lekarza. Wykładał na Uniwersytecie Warszawskim, kierował Kliniką Położniczą i szkołą akuszerek. W czasie powstania listopadowego leczył rannych powstańców.

Był autorem wielu prac naukowych, m.in. „Rozprawy mającej na celu oświecenie ludu wiejskiego w Polsce, czego ma się wystrzegać, dla uniknięcia niewczesnej śmierci i słabości rozmaitych” (1819) i „Zbioru wszelkich wiadomości potrzebnych akuszerce” (1842).

Za zasługi zawodowe i społeczne został odznaczony Orderem św. Stanisława oraz Orderem św. Włodzimierza, a w 1840 roku car Mikołaj I nadał mu szlachectwo i prawo do herbu Czarnowron.

Po przejściu na emeryturę Fijałkowski kupił majątek w Zawidzu Kościelnym i zamieszkał tu wraz z rodziną. W ogłoszeniu zamieszczonym w „Kurierze Warszawskim” pisał: „Osiedliłem się w Guberni Płockiej, w wiosce mojej majętności Zawidz Kościelny (...), a szukającym rady i pomocy mojej, w miarę możności, równie nadal udzielać będę”.

Zmarł 26 sierpnia 1855 roku. Na cmentarzu w Zawidzu Kościelnym znajdują się nagrobki doktora Ignacego Fijałkowskiego oraz jego żony Barbary. Oba pomniki, zwieńczone ażurowymi żeliwnymi krzyżami, należą do najstarszych na miejscowej nekropolii.

Na podstawie artykułu Wiesława Bąka „Pamięci doktora Ignacego Fijałkowskiego”, Tygodnik Płocki, nr 46, 13 listopada 2012 r., oraz opracowań źródłowych.