„Wiedziony ręką Opatrzności rzezał, rzeza i rzezać będzie do późnej starości” — powiedział o sobie Edmund Szpanowski, jeden z najbardziej znanych sierpeckich rzeźbiarzy, który już od pięćdziesięciu lat tworzy wspaniałe dzieła.

Jubileuszową wystawę rzeźby Edmunda Szpanowskiego „50&50” zorganizowano w Centrum Kultury i Sztuki w Sierpcu. Na wernisażu pojawiło się wielu gości. Byli przedstawiciele władz samorządowych, artyści, znajomi, a także wielbiciele talentu sierpeckiego mistrza.

Pasja i dar

W progach CKiSz powitał zgromadzonych dyrektor Jarosław Żmijewski. Komisarz wystawy Agnieszka Janiszewska opowiedziała o artyście, który 50 lat temu zaczął od wystrugania małej kapliczki, a później jego rzeźby można było podziwiać na ponad trzystu wystawach. Prace artysty znajdują się w kolekcjach prywatnych, muzeach czy kościołach. Matka Boska Sierpecka, którą otrzymał papież Jan Paweł II, jest w zbiorach Watykanu.

— Jest rzeźbiarzem świadomym swoich możliwości i ograniczeń. Rzeźbienie to jego pasja, dar i próba charakteru. Możliwość tworzenia daje mu poczucie wolności oraz okazję do własnej interpretacji tego, co go otacza — powiedziała Agnieszka Janiszewska.

Goście komplementowali twórczość Edmunda Szpanowskiego. Radny miejski Piotr Rzeszotarski przekazał mu list gratulacyjny od marszałka Adama Struzika. Dyrektor Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu Jan Rzeszotarski wręczył pamiątkową statuetkę. Życzenia złożyli także burmistrz Jarosław Perzyński i ks. Sławomir Zalewski.

— Rzeźby pana Edmunda coś mówią. Każda praca oddaje ducha artysty. To jest piękne, że ma ciągle natchnienie, ciągle poszukuje — powiedział ks. Zalewski.

Gratulacje z okazji jubileuszu składali także artyści i ci, którzy podziwiają umiejętność tworzenia z kawałka drewna niezwykłych scen, postaci czy budynków.

Rzeźby odpadowe

Na wystawie znalazł się zbiór „rzeźb odpadowych”.

— Te rzeźby zbieram po całym kraju. One leżą na plaży, na zrębach leśnych, w parkach, na placach. Mam świadomość, że kiedyś były fragmentami pięknych wspaniałych drzew. Opracowuję je po swojemu. Technika tych rzeźb polega na tym, żeby było jak najmniej rzeźbienia, a jak najwięcej treści, by nie popsuć tego, co stworzyła natura. Mogę powiedzieć, że nie ja jestem autorem tych rzeźb, a natura — stwierdził Edmund Szpanowski.

Wśród eksponatów są rzeźby kobiet, które zawsze fascynują artystę. Są też elementy sakralne jako podziękowanie Opatrzności za dar rzeźbienia.

Edmund Szpanowski był wdzięczny wszystkim, którzy przybyli na wernisaż i byli z nim w tym ważnym dniu. Szczególne słowa podziękowania artysta skierował do żony. Miał też pamiątki, oczywiście rzeźbione, dla marszałka województwa mazowieckiego, proboszcza fary, burmistrza, dyrektora CKiSz oraz komisarz wystawy. Niespodzianką był też jubileuszowy tort w kształcie kawałka drewna, na którym położono dłuto.