Sierpc
Jakże dużo widziały przeszłe wieki
Ile było narodzin, żyć, ile radości
Ile wydarzeń po obu stronach rzeki
Śmierci nie było — były przejścia do wieczności
Rzeka jak lustro, dzieje Sierpca widziała.
Najpierw Gród Słowiański, Kasztelania Sierpecka
Aż wioska z woli Wacława prawa miasta dostała
Urodziło się miasto i rosło od dziecka
Kościoły też historię miasta dobrze pamiętają
Zarówno zniszczenia, pożary, napływy ludności,
Jak i wspaniałe budowle, co do dzisiaj trwają
I w zgliszczach, i w rozwoju, zapisane w przeszłości
A my najstarsi, pamiętany most drewniany
Nurt rzeki, który wił się jak wstążka po łąkach
Dzikie kąpieliska, wodę, w której ryby pływały
I po bruku biegającego na bosaka brzdąca
Jeszcze „dołek sierpecki” te czasy przypomina
I na górce włóki, stare kino w ten krajobraz wrasta
Czasów dzieciństwa się nie zapomina
A dziś — piękna urbanistyka w górnej części miasta
Przyszedł czas podziękowań za to nowe oblicze
Za Skansen, że na kraj miasto rozsławia
Za Kasztelana, za Uczelni sierpeckich zdobycze
Za Stadion, Dom Kultury, który nastroje poprawia
Dla sierpczan za rozwój handlowy miasta
Za pasję wszystkich tych, co miasto zmieniają
burmistrzowi, że na godnego sierpczanina wyrasta
I nam, którzy cegiełkę do jego piękna wkładają
I przecież Ser Królewski na cały kraj znany
Legenda o przyklasztornej studni nasze serca porusza
W lustro wody „Jeziórek” wpatrują się zakochani
By za chwilę skosztować lodów „U Mariusza”
Ekstra Sierpc w wydaniu pisma lokalnego
Popularność Rozgłośni Radiowej wzrasta
Pociągi ruszyły do grodu toruńskiego
A obwodnica odciąży ulice miasta
I taka refleksja jeszcze gości w naszych głowach
Że ten, kto zmieni „sierpecki dołek” w starówkę
O tym każdy sierpczanin kiedyś powie te słowa
„To ten, co odtworzył miastu dawną wizytówkę”.
Józef Wesołowski
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz