„Sierpc” - wiersz na 700-lecie

Sierpc

Jakże dużo widziały przeszłe wieki

Ile było narodzin, żyć, ile radości

Ile wydarzeń po obu stronach rzeki

Śmierci nie było — były przejścia do wieczności

Rzeka jak lustro, dzieje Sierpca widziała.

Najpierw Gród Słowiański, Kasztelania Sierpecka

Aż wioska z woli Wacława prawa miasta dostała

Urodziło się miasto i rosło od dziecka

Kościoły też historię miasta dobrze pamiętają

Zarówno zniszczenia, pożary, napływy ludności,

Jak i wspaniałe budowle, co do dzisiaj trwają

I w zgliszczach, i w rozwoju, zapisane w przeszłości

A my najstarsi, pamiętany most drewniany

Nurt rzeki, który wił się jak wstążka po łąkach

Dzikie kąpieliska, wodę, w której ryby pływały

I po bruku biegającego na bosaka brzdąca

Jeszcze „dołek sierpecki” te czasy przypomina

I na górce włóki, stare kino w ten krajobraz wrasta

Czasów dzieciństwa się nie zapomina

A dziś — piękna urbanistyka w górnej części miasta

Przyszedł czas podziękowań za to nowe oblicze

Za Skansen, że na kraj miasto rozsławia

Za Kasztelana, za Uczelni sierpeckich zdobycze

Za Stadion, Dom Kultury, który nastroje poprawia

Dla sierpczan za rozwój handlowy miasta

Za pasję wszystkich tych, co miasto zmieniają

burmistrzowi, że na godnego sierpczanina wyrasta

I nam, którzy cegiełkę do jego piękna wkładają

I przecież Ser Królewski na cały kraj znany

Legenda o przyklasztornej studni nasze serca porusza

W lustro wody „Jeziórek” wpatrują się zakochani

By za chwilę skosztować lodów „U Mariusza”

Ekstra Sierpc w wydaniu pisma lokalnego

Popularność Rozgłośni Radiowej wzrasta

Pociągi ruszyły do grodu toruńskiego

A obwodnica odciąży ulice miasta

I taka refleksja jeszcze gości w naszych głowach

Że ten, kto zmieni „sierpecki dołek” w starówkę

O tym każdy sierpczanin kiedyś powie te słowa

„To ten, co odtworzył miastu dawną wizytówkę”.

Józef Wesołowski