Mikołajki z Miry czy reklamy?

A.M 14:49, 06.12.2018 Aktualizacja: 14:59, 08.12.2018

Skomentuj

Biskup z miasta Miry

Mikołaj z Miry jest uznawany za świętego katolickiego i prawosławnego. Istnieją podejrzenia, że w ogóle nie istniał. Na brewiarz.pl można przeczytać, że:

„Mikołaj urodził się w Patras w Grecji ok. 270 r. został wybrany na biskupa miasta Miry (obecnie Demre w południowej Turcji), podbił sobie serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale także troskliwością o ich potrzeby materialne. Cuda, które czynił, przysparzały mu jeszcze większej chwały. Kiedy cesarz Konstantyn I Wielki skazał trzech młodzieńców z Miry na karę śmierci za jakieś wykroczenie, nieproporcjonalne do aż tak surowego wyroku, św. Mikołaj udał się osobiście do Konstantynopola, by uprosić dla swoich wiernych ułaskawienie.

Kiedy indziej miał swoją modlitwą uratować rybaków od niechybnego utonięcia w czasie gwałtownej burzy. Dlatego odbiera cześć również jako patron marynarzy i rybaków. W czasie zarazy, jaka nawiedziła jego strony, usługiwał zarażonym z narażeniem własnego życia. Podanie głosi, że wskrzesił trzech ludzi, zamordowanych w złości przez hotelarza za to, że nie mogli mu zapłacić należności. Św. Grzegorz I Wielki w żywocie Mikołaja podaje, że w czasie prześladowania, jakie wybuchło za cesarzy Dioklecjana i Maksymiana (pocz. wieku IV), Święty został uwięziony. Uwolnił go dopiero edykt mediolański w roku 313. Biskup Mikołaj uczestniczył także w pierwszym soborze powszechnym w Nicei (325), na którym potępione zostały przez biskupów błędy Ariusza (kwestionującego równość i jedność Osób Trójcy Świętej).
Po długich latach błogosławionych rządów Mikołaj odszedł po nagrodę do Pana 6 grudnia (stało się to między rokiem 345 a 352)”.

Przeniesione relikwie

Ciało świętego Mikołaja zostało pochowane w kościele w Mirze. W 1062 r. miastu zagrażali Saraceni. Wtedy 62 marynarzy z Bari wykradło doczesne szczątki św. Mikołaja. Oczywiście nie zrobili tego zupełnie bezinteresownie. Kult św. Mikołaja był już bardzo powszechny, a posiadanie jego relikwii sprawiało, że miasto mogło liczyć na rozwój i wzrost znaczenia. W Bari marynarze przekazali szczątki benedyktyńskiemu opatowi Eliaszowi. Relikwie zostały umieszczone początkowo w klasztorze, następnie rozpoczęto budowę specjalnej krypty. W 1089 w obecności papieża Urbana II poświęcono kryptę. Każdego roku, 9 maja, w rocznicę przywiezienia relikwii, obchodzi się tam święto ku czci św. Mikołaja.

Cud „manny”

Wierzący uważają, że z kości świętego wydobywa się płyn, olej tzw. „myron” lub „manna”. I chociaż od śmierci św. Mikołaja minęło ponad 1700 lat to podobno każdego roku pojawia się ten olej. Metropolita Bari-Bitonto abp Francesco Cacucci, który w 2013 r. przywiózł tę relikwię do Bolesławca, twierdził, że: „w Bari kości św. Mikołaja znajdują się w krypcie umieszczonej pod ołtarzem, nie ma tam żadnego kontaktu z otoczeniem. Nie ma zatem żadnego innego źródła, z którego mógłby pochodzić płyn. Przeprowadzono badania naukowe, medyczne i naukowcy stwierdzili, że płyn może pochodzić tylko z kości św. Mikołaja. Opatrznościowym dla mnie jest fakt, że po tylu wiekach, każdego roku powtarza się ten cud. Płyn jest zbierany i przechowywany w specjalnej ampułce.”

(informacja zaczerpnięta z artykułu „O św. Mikołaju i polskich śladach w Bari”, który ukazał się w tygodniku Niedziela z 19.12.2013 r.)

Święty piwowarów i panien szukających męża

O tym, że św. Mikołaj jest patronem ubogich, biednych i dzieci, wie z pewnością wielu z nas. Ale nie tylko ich. Pod opiekę oddano mu też wytwórców guzików, cukierników, piekarzy, panny szukające kandydata na męża, gorzelników i piwowarów, jeńców, kancelistów parafialnych, kierowców, kupców, marynarzy, rybaków, żeglarzy, flisaków, młynarzy, uczonych, studentów, notariuszy, obrońców wiary przed herezją, pielgrzymów, podróżnych, sędziów, więźniów, sprzedawców perfum, wina, zboża i nasion. Jest także patronem Bydgoszczy, Chrzanowa, Grecji, Rusi, Antwerpii, Berlina, Miry, Moskwy, Nowogrodu, a także pojednania Wschodu i Zachodu.

Prezenty dla dzieci

Jak podaje Wikipedia, już w X wieku w Mikołajki wystawiano dramaty liturgiczne dla dzieci, opowiadające historię świętego, które w późnym średniowieczu były niezwykle popularne w całej Europie. Część badaczy sądzi, że zwyczaj wręczania prezentów związany był początkowo z tymi przedstawieniami. Są też tacy, którzy wskazują na XII-wieczne przekazy ze środkowej Francji, które informują, że w wigilię święta Mikołaja zakonnice roznosiły prezenty dla dzieci z biednych rodzin i zostawiały je wieczorem pod drzwiami. W paczkach znajdowały się pomarańcze i orzechy.

Czyste buty

W Polsce pierwsza wzmianka o obdarowywaniu się prezentami w dzień św. Mikołaja pochodzi z XVIII wieku, a tak w ogóle nazwa „,mikołajki” pojawiła się w czasach panowania na ziemiach polskich ideologii komunizmu. Dzieci obdarowywane były jabłkami, piernikami, złoconymi orzechami, czy też drewnianymi krzyżykami. Krąży pogłoska, że Mikołaj zaglądał wczesnym rankiem do domów i patrzył na buty. Jak były czyste, to mieszkańcy dostawali prezenty, jednak jak ich nie wypastowano, to jedynym podarkiem był zgniły ziemniak.

Reklama Coca-Coli

Postać sympatycznego grubaska z białą brodą, w czerwony stroju, jadącego na saniach z reniferami, którą wszyscy kojarzymy z Mikołajem, została wymyślona dopiero w 1930 r. przez Freda Mizena. A powstała na zamówienie firmy Coca-Cola, która zainwestowała pieniądze w nową reklamę swojego napoju.

Kto przynosi prezenty w innych krajach?

Armenia: Gaghant Baba

Austria: Christkind, Niklo

Australia: Santa Claus, Father Christmas

Azerbejdżan: Shakhta Babah

Belgia: Saint Nicholas, Christkind, Kerstman

Brazylia: Papai Noel, Vovo Indo

Bułgaria: Diado Coleda

Kanada: Santa Claus, Santa Clause, Belsnickel

Chiny: Dun Che Lao Ren, Shengdan Laoren

Kolumbia: El Nino Jesus

Kostaryka: El Nino Jesus